Een paar snack machines, broederlijk naast elkaar, staan doelloos voor zich uit te staren. De rijen met nuts, snickers en stroopwafels opgesteld op de uitgave constructies. Een van de machines verveelt zich duidelijk en laat zo nu en dat een soort lift voor het ruit op en neer gaan.
Twee jongeren, een meisje en een jongen, matching gekleed in roze, rood en spijkerbroek, zitten op een bankje voor deze machines. Ze praten, zonder de i-pod oortjes weg te halen. Zij zit ondertussen met haar roze gelakte vingers nog teksten de wereld in te pingen. Communicatie 2011.
Het geluid van de binnenrijdende trein verstoort dit pril geluk. Nadat een van de geel gekleurde massa's staal voor hun perron tot een schreeuwende stilstand is gekomen, verheffen de twee zich, klimmen de trein in, en zijgen even later neer in het blauwe pluche van de tweede klas coupe. Zij nog steeds belangrijke boodschappen de wereld in sturend via de blackberry, de niet-aanwezigen op de hoogte houdend van haar gedachten.
Die snack machines kijken helemaal niet doelloos voor ze uit. Ze wachten op die ene, die hen komt strelen met heerlijke euro's waarna zij hen zullen belonen met chemische gemoedsdoening.
BeantwoordenVerwijderen