Herfst op de bank

Zacht gouden stralen schoof de zon naar binnen door het grote raam aan de straatkant. Een rits van schitteringen werden als sterren op plafond en muur gereflecteerd, weerspiegeld door het koper en andere voorwerpen op de balies. De man, bekend als ‘Sjakie’ stond midden op de marmeren vloer. De crisis had hem flink bij de keel: geen geld om gezond te eten, noch voor hem als voor vrouw en kinderen. Zelfs het betalen van de huur of de ziektekosten was een drama. En altijd rood op de bank, dus de kapotte wasmachine kon ook niet worden vervangen. De crisis speelde hierdoor door in zijn huwelijk. En de aanmaningen lagen weer op de mat: nog drie weken geen NUON betalen en de stroom zou worden afgesloten. Zelfs een regeling was niet meer te treffen omdat hij het eenvoudig niet kon betalen. En vandaag was het nog erger. Hij had te horen gekregen dat er vijftien man uit moesten, en hij was één van ze. Hij was gewoon ontslagen, en, omdat zijn contract niet werd verlengd, kreeg geen cent mee. Naar de UWV om voor zeventig procent zijn dagen te slijten. Op zijn leeftijd was er ook geen zicht meer op een goede baan, hoewel je wel door moet solliciteren. Hij had het er moeilijk mee. Het riep om een nieuwe koers. Op de Achterzijds had hij voor zijn laatste weinige geld een blaffertje gekocht op een adresje dat hij nog kende. “Zie het als een investering in de toekomst” dacht hij om het goed te praten. Geld voor munitie had hij helaas niet, maar de dreiging van het zwarte metalen wapen zou genoeg moeten zijn om mensen over de streep te trekken, en hij kon daardoor dan geen brokken maken. Dat wilde hij namelijk niet. Buiten klonken auto’s. Ergens piepte remmen. Sjakie voelde aan de kolf, vreemd vertrouwd en aangenaam voelend in zijn binnenzak. Hij zou naar de kassier lopen als hij aan de beurt was en een briefje overleggen met zijn eis: vijfduizend in kleine coupures . Dat zou hem, en het gezin, wel even moeten helpen. Ondertussen kon hij dan andere plannen uitdenken. Hij begon moed te verzamelen. Nog vier nummers en hij was aan de beurt. Achter onze Sjaak sloegen de zwaaideuren open en drie gebivakmutste mannen kwamen binnengestormd, zware wapens in de hand. Sjakie merkte het niet eens, zo in gedachten aan zijn snode daad en zenuwachtig was hij. Hij nam de .38 in de hand, terwijl een van de binnengekomen beroepsovervallers hem zag, met het wapen. Hij voelde zich bedreigd door onze Sjakie en opende het vuur, Sjakie laf rakend in de rug. Een groot gat verscheen op de plek waar Sjakies onderbuik had gezeten, en tergend langzaam zakte onze dappere Sjaak naar de vloer, kijkend naar zijn lever, die hem reeds was voorgegaan…