Een dode koe verrijkt het landschap. Gelegen aan een plasje water heeft ze de geest gegeven, net na zonsopgang. Onverstoord grazen haar zusters verder, alsof er belangrijkere zaken zijn in het leven dan de dood.
Een ekster is op haar zwartwitte verschijning neergestreken en pikt hier en daar nog wat weg: Een echte lijkenpikker!
Waarom deze koe heeft besloten dit aardse leven voor gezien te houden zullen we nooit weten, noch haar laatste gedachten die met haar laatste ademstoot vervaagden in het niets.
Zou er in het hiernamaals, als die er al zou zijn, ook behoefte zijn aan melk en burgers?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten